Een geweldig en indrukwekkend weekend in Basse

Hee lieve lezers,

Van vrijdag 30 mei tot maandag 2 juni zijn wij naar Basse Santa su geweest. Eigenlijk was het nog net iets verder dan dat. We zaten kort voor het dorpje Fatoto, het laatste officiële dorpje op de kaart van Gambia. Wij zijn hier samen met Musa naar toe geweest. Dit is een jongen die werkt in het hotel waar Liss en ik met onze familie en vrienden zijn verbleven tijdens onze vakantie in Gambia. Op deze manier zijn wij bevriend met hem geraakt, en snel merkten wij alle drie dat het een jongen is met een gouden hart. Zijn familie woont dichtbij Basse, terwijl hij werkt in het toeristengebied aan de andere kant van Gambia. Dit omdat hij het niet zag zitten om de rest van zijn leven op de boerderij te werken, zoals de meeste jongens dat doen aangezien ze niet de kans krijgen om te studeren. Hij had het geluk dat zijn oom goed Engels sprak en van hem heeft hij deze taal geleerd. Op deze manier was het makkelijk om aan werk te komen in het toeristengebied. De afgelopen drie jaar heeft hij nooit de mogelijk gehad om zijn familie te bezoeken. Dit omdat hij maar een paar weken per jaar vakantie krijgt en omdat het gewoon weg veel kost voor hem om zijn familie te bezoeken. Aangezien wij graag nog een keer echt het binnenland in zouden willen en hij graag zijn familie wou zien hebben wij aangeboden om met hem mee te gaan en de reis voor hem te betalen. Hier hoefde hij niet lang over na te denken, want hij vond het ontzettend leuk om ons aan zijn familie voor te kunnen stellen. Gelukkig werkte zijn manager mee en gaf hem vervroegd vakantie zodat wij nog met hem mee konden gaan, aangezien wij binnenkort alweer terug gaan naar Nederland.

Vrijdagochtend was het dan zover. We moesten al vroeg opstaan om de bus richting Basse te pakken. Dit is ongeveer 340 kilometer. Aangezien de wegen en het vervoer van Gambia niet zo zijn als in Nederland, hebben wij er ongeveer 8 uur overgedaan om van Brikama naar Basse te komen. Eenmaal aangekomen in Basse was het ontzettend warm. We waren al door meerdere mensen gewaarschuwd dat het daar echt warm was, maar ik dacht ooh dat valt vast nog wel mee. Maar nee niks was minder waar, het was er echt bloedheet. Vanaf Basse moesten we nog met een bustaxi naar het dorpje waar de familie van Musa woont. En zoals wel vaker in Gambia moesten we veel geduld hebben, want het duurde ruim een uur voordat we eindelijk vertrokken. Vervolgens hebben we nog uurtje over zandwegen gehobbeld voordat we uiteindelijk bij de familie van Musa aankwamen. De reis heeft dus in totaal zo’n elf uur geduurd. Maar het was zeker de moeite waard, want op het moment dat we aankwamen werden we ontzettend leuk en goed ontvangen. Ook was het leuk om te zien hoe blij iedereen was om Musa naar drie jaar weer te zien.

Van te voren wist ik niet wat ik ervan moest verwachten. Ik had geen idee hoe ze daar woonden en hoe alles eruit zag. Maar ik kan vertellen dat dit het echte leven van Afrika was. Ze woonden in kleine ronde huisjes met rieten daken en de wc was een gat in de grond waar je je ook tevens kon douchen. Als ik hier vanaf het begin had moeten wonen zou ik knettergek worden, maar na een tijd in Gambia te hebben gewoond merk ik wel dat ik steeds mijn grenzen op dat gebied heb verlegd. Vrijwel gelijk naar aankomst kregen wij rijst die ze speciaal voor ons hadden bewaard, en deze ging er goed in. Nadat we allemaal lekker gedoucht hadden met een bakje en een emmer water werd er weer voor ons gekookt. Wij hadden van de oom van Musa een kip gekregen, maar deze moest nog wel gevangen en geslacht worden. Voordat ik het wist zag ik ruim 10 kinderen achter de kip aan rennen om hem te vangen. Toen de kip eenmaal gevangen was werd deze geslacht en voor ons klaargemaakt. Volgens mij heb ik nog nooit in mijn leven zulke verse kip gegeten, en wat was hij lekker. Na het eten hebben we een rondje gelopen over zijn compound aangezien iedereen Musa graag wilde zien en de toubabs die hij had meegenomen. Vervolgens zijn we gaan slapen aangezien we allemaal moe waren van de lange reis die we gehad hadden. Maar aangezien het binnen veel te warm was zijn we net als veel anderen met ons matras buiten gaan liggen.

Uitslapen zat er helaas niet in want we werden al vroeg wakker gemaakt door de hanen die aan het kraaien waren. En we hebben de nacht niet alleen doorgebracht, want toen ik wakker werd lag er een hond, geiten en schapen om ons heen te slapen. Als ontbijt kregen wij verse koeienmelk met suiker en een soort van couscous pap, en ik moet zeggen dat dit prima te eten was. Wij wilden graag wat kopen voor de familie van Musa en aangezien ze zelf geen rijst kunnen verbouwen hebben we besloten om een zak rijst van 50 kg te kopen. Maar deze moest nog wel gehaald worden en in hun woonplaats is geen winkel. Ook hebben ze geen auto ter beschiking. Dus de ezel werd voor de kar gespannen en daarmee zijn we naar het dorpje gereden die vlakbij ligt. En dat was niet onopgemerkt want veel mensen moesten lachten toen wij langs kwamen. Ze zien hier ten eerste al bijna geen toeristen en al helemaal niet op een ezelkar. Toen we terug waren hebben we de groentetuin van de oom van Musa bekeken. Hier stond wat cassave en een aantal bomen voor pinda’s en cashewnoten. Vervolgens ben ik met Musa en twee familieleden op de motor naar Fatoto gereden, omdat de stempel op mijn paspoort verlopen was. Dit was een fout van iemand die ons visum verlengt had, want die van Liss en Leonie was nog wel geldig. Na wat onderhandelen kreeg ik de stempel voor 400 dalasi (€8) in plaat van 1500 dalasi (€30) wat hij er eerst voor vroeg.

Toen ik terugkwam was Liss couscous aan het stampen. Dit wilde ik natuurlijk ook wel proberen. Nou ik was nog geen minuut bezig of het zweet brak me aan alle kanten uit, want het was weer verschrikkelijk warm. Daarna zijn we naar heuvel gegaan die naast het dorpje lag, want deze moesten we volgens de oom van Musa echt bezoeken. Dit hebben we een beetje aan het einde van de dag gegaan, omdat het overdag echt te warm is om deze te beklimmen. Toen we eenmaal boven waren hebben we heel veel foto’s gemaakt, want het was echt een mooie plek. Vervolgens heeft Musa ons de plek laten zien waar de vrouwen wassen in het regenseizoen. Ook vertelde hij ons dat de koeien hier in het regenseizoen te vinden zijn, omdat het op land veel te nat is. Toen we terugkwamen was het weer tijd om te douchen, want wat zweet je daar veel zeg. Daarna hebben we weer heerlijk gegeten en onze matrassen buiten gelegd om te gaan slapen. Maar dit feest ging helaas niet door. Het begon ontzettend hard te waaien en aan de lucht te zien en te horen kwam er een plens regen aan. We hebben toen de boel weer naar binnen verhuisd en hebben een tijdje gekeken naar de regen, want dit was de tweede keer in Gambia dat we echt regen hadden. Vervolgens heb ik poging gedaan om binnen te slapen maar dit was echt niet te doen, zo warm dat het binnen was. ondertussen waren Liss en Leonie al wel in slaap gevallen en ben ik nog lekker buiten blijven zitten. Toen het weer droog was ben ik op een ander matrasje weer buiten op een droog plekje gaan liggen samen. Maar dit was niet van lange duur, want er kwam weer een enorme plens water aan. Inmiddels was het binnen wel wat afgekoeld en kon ik eindelijk gaan slapen. Helaas was het binnen ook niet helemaal droog en zo af en toe viel er een druppel op mijn hoofd. Maar goed dat hoort er in Afrika ook bij.

De volgende ochtend was aan de grond goed te zien dat het die nacht geregend had, want overal lagen plassen water. Helaas had Musa zijn moeder nog steeds niet gezien omdat zij met haar zoontje in Senegal in het ziekenhuis was. Hij had malaria en was hier flink ziek van. We hebben toen geprobeerd om 4 motoren te regelen om met zijn allen naar Senegal te gaan, maar dit is helaas niet gelukt. We hebben toen een motor geregeld en de benzine betaald, zodat de moeder van Musa opgehaald kon worden bij de grens van Senegal. Deze ligt niet ver van het dorpje af waar de familie van Musa woont. Helaas had zij niet veel tijd omdat het hier zo is dat je als familie de volledige zorgt draagt voor een ziek familielid. Gelukkig heeft Musa haar moeder toch nog een paar uurtjes kunnen zien en hebben wij haar ook kunnen ontmoeten. Toen het tijd was voor haar om terug te gaan hebben wij haar met zijn drieën een mooi bedrag geld mee gegeven, zodat ze de juiste medicijnen kon kopen en kon zorgen voor goed eten. Vervolgens heeft Musa ons een rondleiding gegeven door het dorpje. Hij heeft ons de andere compounds laten zien en ons voorgesteld aan de andere families. Het is zo mooi om te zien hoe gelukkig deze mensen zijn met het kleine beetje dat ze hebben. Alles wat ze moeten doen kost ontzettend veel tijd en moeite. Water moet uit de put gehaald worden en het eten wordt gekookt op kolen of vuur. Die avond zijn we naar de weide gelopen om de te kijken hoe de jongens de koeien ophalen en vastzetten. Of nouja weide het is meer een grote zandvlakte. Gelukkig veranderd dit binnenkort wel in een grasland aangezien het regenseizoen op komst is. Vervolgens hebben we weer lekker gespeeld met de kinderen, want die zijn er voldoende daar. Gelukkig zijn het allemaal super leuke en lieve kinderen en kon ik er echt van genieten om met ze te spelen. Die nacht hebben we eerst heerlijk naar de heldere sterren gekeken voordat we gingen slapen. Gelukkig was het nu wel droog en konden we weer heerlijk buiten slapen.

Helaas was het de volgende ochtend tijd om naar huis te gaan. Ik had hier nog zo graag langer willen blijven, want wat heb ik genoten van de tijd daar. Iedereen is zo ontzettend gastvrij en vriendelijk en de rust die er heerst ’s avonds heerst is echt heerlijk. Helaas werden we wel allemaal weer geconfronteerd met de armoede die er in dat gedeelte van Gambia heerst. Er is geen elektriciteit, geen kraan om water uit te halen en vrijwel al het werk moet met de hand verricht worden. Dit betekend helaas ook dat lang niet alle kinderen van de familie van Musa naar school kunnen. Dit betekend voor hun toekomst dat zij waarschijnlijk voor de rest van hun leven als huisvrouw of boer in hun dropje moeten werken. Ook hebben zij niet de kans om meer van Gambia te zien en vrijwel het enige wat ze echt kennen is hun eigen dropje en de omgeving. Gelukkig zijn deze mensen wel ontzettend gelukkig met hun familie en alles wat ze wel hebben. En ik heb hier nog meer leren waarderen van alles wat ik in Nederland heb.

Ik heb ontzettend genoten van het weekend bij de familie van Musa. Ik weet nu echt hoe het is om in het primitieve leventje van Afrika te wonen. En mocht ik ooit de kans krijgen dan zou ik zo weer terug gaan, maar dan wel iets langer. Over een week moet ik mijn tijd in Gambia achter mij laten, want dan is het weer tijd om terug naar huis te gaan. Aan de ene kant is het ontzettend fijn om je familie en vrienden weer te zien, maar aan de andere kant wil ik dit leventje helemaal niet achter mij laten. Ik heb hier ontzettend veel geleerd en onwijs veel ervaringen opgedaan.

Ik wil jullie allemaal weer bedanken voor het lezen van mijn blog. De laatste week zijn wij lekker druk met het afronden van de opdrachten en het afscheid nemen van stage en alle mensen die wij hier hebben leren kennen. Maar we gaan natuurlijk ook nog even genieten van onze laatste week hier.

Dikke kus Milou